"Waarom ben ik hier geboren en een ander daar?"
In dit artikel:
Pauline Lemberger, directeur van de Nederlandse stichting WereldOuders (onderdeel van het internationale NPH), zet zich al haar leven in voor de ontwikkeling van kwetsbare kinderen en hun gezinnen. Na een loopbaan bij War Child werd ze in 2009 aangetrokken door WereldOuders; een persoonlijke jeugdervaring in Mexico maakte haar beslissing definitief. Sindsdien voert ze een bewuste koerswijziging door binnen de organisatie: weg van klassieke kindertehuizen, toe naar het voorkomen van uithuisplaatsing door gezinnen te versterken.
WereldOuders werkt in negen landen in Latijns‑Amerika (onder meer Mexico, Peru, Bolivia en Honduras). Waar decennia lang opvang in residentiële huizen centraal stond, ligt de focus sinds ongeveer 2018 op ondersteuning in de community. Vanuit Community Family Centers werkt de organisatie samen met families en buurtgemeenschappen aan maatwerkplannen die veilige huisvesting, onderwijs, gezondheidszorg en economische zelfredzaamheid combineren. Het doel is het doorbreken van de armoedespiraal en het zoveel mogelijk laten opgroeien van kinderen binnen hun eigen gezin.
Concrete voorbeelden: in 2020 werden in Bolivia meer dan honderd kinderen herenigd met hun biologische families, elk met een eigen traject dat kan variëren van enkele maanden tot een paar jaar, afhankelijk van de voortgang. In 2022 startte een pilot in Peru met zeventien gezinnen in extreme armoede; die aanpak bleek snel door te werken in de buurt, waardoor buren en andere bekende gezinnen ook baat kregen en nieuwe vormen van samenwerking ontstonden. WereldOuders schat dat zo’n aanpak in de regio uiteindelijk duizenden gezinnen kan bereiken — in potentie tot circa 5.000.
Operationeel houden lokale teams in Latijns‑Amerika de regie; Nederlandse collega’s ondersteunen, bieden toezicht op bestedingen en helpen fondsenwerven. De veldwerkrealiteit verschilt sterk van Nederland: maatschappelijk werkers maken vaak lange, onvoorspelbare reizen (bijvoorbeeld met de lokale ‘chicken bus’) om huisbezoeken te doen, wat de toegang tot gezinnen bemoeilijkt. Die praktische afstand benadrukt voor Pauline juist het belang en de relatieve eenvoud van haar positie om hulp te organiseren.
Pauline ziet haar belangrijkste taak als het vertellen van de levensveranderende verhalen om vertrouwen te winnen van donateurs en partners. Donaties zijn uiteindelijk gebaseerd op vertrouwen, en één betrokken gever kan een project snel laten groeien. De komende vijf jaar investeert WereldOuders sterk in het opschalen en versterken van Community Family Centers om die olievlekwerking voort te zetten.
Voor meer achtergrond: WereldOuders opereert als kleinere speler met relatief grote impact binnen het netwerk van Nuestros Pequeños Hermanos, en richt zich op duurzame, gezinsgerichte oplossingen boven institutionele opvang.